Limburgse klanken en Blessings
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
02 April 2010 | Kenia, Nyeri
Jambo allemaal.
Op de eerste plaats wil ik weer iedereen bedanken voor de leuke berichtjes! Echt heel erg leuk!
Vandaag zit ik op de helft van mijn reis. Ongelofelijk hoe snel de tijd hier gaat. Lijkt wel sneller te gaan dan de tijd thuis! En soms kom ik nog uren te kort op een dag.
In een van de vorige verslagen heb ik jullie verteld dat ik een klas voor kinderen met een beperking ga opknappen. De school heet Kiamuiru Primary school. Ik blijf oefenen om deze naam zo vloeiend mogelijk uit te spreken. De afgelopen 2 weken ben ik veel bezig geweest met mijn projectje. En het resultaat mag er wezen! Het nieuwe dak ligt erop, de muren zijn gestukt, er is een helling aangelegd en op dit moment wordt er hard gewerkt aan de toilet. De klas krijg namelijk een eigen toilet die direct via het klaslokaal toegankelijk is. Omdat veel van de kinderen moeite hebben met lopen is dit wel zo gemakkelijk. Het maken van een toilet is hier een heel ander verhaal dan thuis. Hier moet een grote zinkput gegraven worden van zo’n 10 meter diep! Een heel karwei. Van de week zijn de werkers hier mee begonnen. Ik ga iedere dag even een kijkje nemen, hoever de bouw is. Terwijl ik van de week uitleg kreeg van een van de arbeiders hoe het graven van de zinkput te werk gaat, was een andere arbeider zo’n 3 meter lager aan het graven. Totdat er plotseling een grote straal water uit de kuil naar boven spoot. Oeps, een waterleiding geraakt!! ‘Madam, do you want a swimmingpool as well?!’ Haha! Gelukkig gaat hier alles met een lach!
Maar dit alles had ik natuurlijk niet kunnen doen zonder het sponsorgeld dat ik van veel mensen heb mogen ontvangen. Dankzij jullie kan ik hier ervoor zorgen dat de kinderen in de toekomst op een goede omgeving les kunnen krijgen!!!
Afgelopen maandag ben ik samen met Cecilia (de directrice) en James (docent Special Kids) naar een school geweest waar al een aantal jaren een special unit les krijgt. Cecilia vertelde me dat deze klas goed staat aangeschreven. Ik was dus erg benieuwd!! Bij aankomst bij de school werd mijn aanwezigheid meteen opgemerkt door een aantal kinderen. Waaronder 1 jongen uit de special klas. Een prachtig kereltje van 8 jaar genaamd Griffens. Hij was autistisch. Eerst keek hij heel voorzichtig om de hoek van de deur en bleef hij me op een afstandje bekijken. Maar toen het ijs eenmaal gebroken was, waren er geen remmingen. Heel erg leuk! Eerst voelde hij voorzichtig aan mijn arm. Hij veegde er met een vinger voorzichtig over, en bekeek vervolgens aandachtig zijn vinger. Ik denk dat hij wilde kijken of mijn witte kleur niet afgaf. Haha!! En nadat hij aan me geroken had, was de kust veilig verklaard. Hij kwam op schoot zitten, en toen ik met hem heen en weer begon te schommelen sloot hij zijn ogen en begon te glimlachen... 'Now you have a new friend' zei de lerares. Heel erg leuk!!
En ook een leerzame dag. Erg interessant om te zien welke materialen ze hier gebruiken om de special kids les te geven. Denk bijvoorbeeld maar speelgoed dat je in elkaar kunt klikken met verschillende kleuren. Eerst werd op een tafel alle onderdelen door elkaar gehusselt, ieder kind kreeg vervolgens 1 onderdeel met een bepaalde kleur, en daarna moest iedereen de onderdelen zoeken met de desbetreffende kleur. Heel basic maar wel een zeer effectieve manier om de kleuren te leren! De volgende dag ben ik met Cecilia en James naar Nyeri stad geweest om te kijken voor mogelijk lesmateriaal. En we zijn geslaagd! We hebben soortgelijk speelgoed kunnen vinden, en daar waren Cecilia en James maar wat blij mee. Maar ik heb ook gezorgd voor andere materialen die naar mijn mening gebruikt kunnen worden. Bijvoorbeeld een aantal knuffels van dieren (leeuw, slang etc) om namen van dieren uit te leggen. Abbacus (zo'n reken raam) om op een eenvoudige visuele manier rekensommen uit te leggen en een grote kaart voor aan de muur met het ABC en het menselijk lichaam. Op deze kaarten wordt speciaal voor kinderen aan de hand van plaatjes uitleg gegeven (bv A-appel, B-beer etc) Al met al gaat het denk ik een heel mooie klas worden!!
Toen ik deze week dinsdag weer even bij de klas was, wilde Cecilia me graag even spreken. Oei, op het matje bij de directrice!? Ieder jaar doen klassen mee aan een wedstrijd waar ze een liedje ten gehore moeten brengen. En het liedje moet zo orgineel mogelijk zijn. Voelen jullie al welke richting het verhaal opgaat…?! Ik moest de kinderen een Nederlands liedje leren voor de wedstrijd. Oh ja, en het liefst met een dansje erbij. En dat allemaal voor de volgende dag! De hele middag heb ik gedacht, gedacht en gedacht over een geschikt liedje. Uiteindelijk heb ik toch maar voor mijn eerste ingeving gekozen, namelijk de limburgse versie van het ‘Vliegerlied’. (En ich vleeg, vleeg, vleeg wie ‘ne vogel)
Naast de bestaande Limburse versie heb ik ook Engelse tekst verzonnen zodat de kids ook een beetje weten waar ze over zingen. In het internetcafé heb ik nog snel het liedje kunnen downloaden, dus met mijn laptop onder de arm ben ik vol goede moed naar school gegaan. Toch wel een beetje spannend! Hoe gaan de kinderen reageren en gaat het lukken?! Op naar de kids! Het was voor de kinderen de laatste dag voor de april-vakantie. Er was geen les, en alle kinderen waren buiten. Normaal gezien is het al interessant als er een Mzungu voorbij komt, maar nu in dit geval komt er zelfs een in ‘Mzungu-taal zingende Mzungu’!! Er stonden net zoveel kinderen buiten door de ramen te gluren, dan dat er in de klas zaten. Eerst maar de tekst op het bord geschreven. De kinderen schreven alles over zodat ze in hun vakantie kunnen oefenen. Toen woord voor woord de tekst doorgenomen. Limburgs is toch niet altijd even makkelijk, is gebleken ;-) Gelukkig ging de Engelse versie een stuk beter. Na een uurtje oefenen zat het liedje er redelijk goed in. Stiekem was ik er best trots op! Als dank voor mijn ‘kunsten’kreeg ik een daverend applaus en een dubbele ‘God bless you’.
Toen ik terug liep met docente Lucy , bleek er een vergadering te zijn voor alle ouders en docenten. Ik moest er ook maar even bij gaan zitten. Hoppa, alle blikken mijn kant op gericht terwijl een man een toespraak aan het geven was. Mijn gedachten op dat moment; ‘Nee, nee, niet naar mij kijken. Gewoon blijven luisteren naar de meneer.’De vergadering vond buiten plaats. In de schaduw van een grote boom zaten zo’n 40 ouders in schoolbanken te luisteren. Maar lang niet allemaal even aandachtig. Een aantal dames zaten met elkaar te vertellen en een man hong geeuwend in de bank naast een dame die ondertussen borstvoeding aan het geven was. Aparte ouder vergadering! ;-)
Na afloop kwamen een heel aantal mensen naar me toe om mijn hand te schudden en me te bedanken voor het nieuwe lokaal. ‘We appriciate you so much’ en ‘God bless you’. Ik werd zelfs door een ouder vrouwtje thuis uitgenodigd. Rimpels die een eigen levensverhaal vertellen en maar een paar tanden sierden haar gezicht terwijl ze de woorden uitsprak ‘God bless you my child’.
Ondertussen gaat het leven bij Upendo gewoon door. Gister werd Kimberry (het meisje van het ziekenhuisverhaal) opgehaald door een vrouw die haar oma bleek te zijn. Ik dacht eerst dat het haar moeder was, zo jong was ze nog. Kimberry gaat weer bij haar familie wonen. Iets wat natuurlijk erg positief is. En de laatste aanwinst van Upendo, genaamd Ndegwa woont nu (tijdelijk) bij Jackson omdat hij pas 2 jaar is en bij Upendo niet de aandacht kan krijgen die hij nodig heeft. Helaas is dit aandacht tekort ook van toepassing op de mentaal beperkte Joy. Bij haar plaatsing werd gezegd dat het tijdelijk was. Ondertussen is ze al 3 weken bij Upendo. Omdat ze niet de verzorging en aandacht kan krijgen die ze wel nodig heeft , slaat en bijt ze regelmatig andere kinderen om toch een vorm van aandacht te krijgen. Niet leuk om te zien.
En gister werd rond etenstijd de volgende dreumes door een dame van het ‘Childrens Office’ gebracht. Ook dit ventje is amper ouder dan 3 jaar. Hartverscheurend toen het mannetje het op een gillen zette toen de dame van het cildrens office hem achterliet. ‘Alweer achtergelaten’, dacht ik bij mezelf. Grote tranen biggelden over de bolle wangetjes. Maar gelukkig was een uurtje later het leed alweer vergeten en zat hij met een grote knuffel de andere kinderen te bekijken. Tsja, een knuffel kan je niet in de steek laten. Toch….?
Heel veel liefs,
Floor
Op de eerste plaats wil ik weer iedereen bedanken voor de leuke berichtjes! Echt heel erg leuk!
Vandaag zit ik op de helft van mijn reis. Ongelofelijk hoe snel de tijd hier gaat. Lijkt wel sneller te gaan dan de tijd thuis! En soms kom ik nog uren te kort op een dag.
In een van de vorige verslagen heb ik jullie verteld dat ik een klas voor kinderen met een beperking ga opknappen. De school heet Kiamuiru Primary school. Ik blijf oefenen om deze naam zo vloeiend mogelijk uit te spreken. De afgelopen 2 weken ben ik veel bezig geweest met mijn projectje. En het resultaat mag er wezen! Het nieuwe dak ligt erop, de muren zijn gestukt, er is een helling aangelegd en op dit moment wordt er hard gewerkt aan de toilet. De klas krijg namelijk een eigen toilet die direct via het klaslokaal toegankelijk is. Omdat veel van de kinderen moeite hebben met lopen is dit wel zo gemakkelijk. Het maken van een toilet is hier een heel ander verhaal dan thuis. Hier moet een grote zinkput gegraven worden van zo’n 10 meter diep! Een heel karwei. Van de week zijn de werkers hier mee begonnen. Ik ga iedere dag even een kijkje nemen, hoever de bouw is. Terwijl ik van de week uitleg kreeg van een van de arbeiders hoe het graven van de zinkput te werk gaat, was een andere arbeider zo’n 3 meter lager aan het graven. Totdat er plotseling een grote straal water uit de kuil naar boven spoot. Oeps, een waterleiding geraakt!! ‘Madam, do you want a swimmingpool as well?!’ Haha! Gelukkig gaat hier alles met een lach!
Maar dit alles had ik natuurlijk niet kunnen doen zonder het sponsorgeld dat ik van veel mensen heb mogen ontvangen. Dankzij jullie kan ik hier ervoor zorgen dat de kinderen in de toekomst op een goede omgeving les kunnen krijgen!!!
Afgelopen maandag ben ik samen met Cecilia (de directrice) en James (docent Special Kids) naar een school geweest waar al een aantal jaren een special unit les krijgt. Cecilia vertelde me dat deze klas goed staat aangeschreven. Ik was dus erg benieuwd!! Bij aankomst bij de school werd mijn aanwezigheid meteen opgemerkt door een aantal kinderen. Waaronder 1 jongen uit de special klas. Een prachtig kereltje van 8 jaar genaamd Griffens. Hij was autistisch. Eerst keek hij heel voorzichtig om de hoek van de deur en bleef hij me op een afstandje bekijken. Maar toen het ijs eenmaal gebroken was, waren er geen remmingen. Heel erg leuk! Eerst voelde hij voorzichtig aan mijn arm. Hij veegde er met een vinger voorzichtig over, en bekeek vervolgens aandachtig zijn vinger. Ik denk dat hij wilde kijken of mijn witte kleur niet afgaf. Haha!! En nadat hij aan me geroken had, was de kust veilig verklaard. Hij kwam op schoot zitten, en toen ik met hem heen en weer begon te schommelen sloot hij zijn ogen en begon te glimlachen... 'Now you have a new friend' zei de lerares. Heel erg leuk!!
En ook een leerzame dag. Erg interessant om te zien welke materialen ze hier gebruiken om de special kids les te geven. Denk bijvoorbeeld maar speelgoed dat je in elkaar kunt klikken met verschillende kleuren. Eerst werd op een tafel alle onderdelen door elkaar gehusselt, ieder kind kreeg vervolgens 1 onderdeel met een bepaalde kleur, en daarna moest iedereen de onderdelen zoeken met de desbetreffende kleur. Heel basic maar wel een zeer effectieve manier om de kleuren te leren! De volgende dag ben ik met Cecilia en James naar Nyeri stad geweest om te kijken voor mogelijk lesmateriaal. En we zijn geslaagd! We hebben soortgelijk speelgoed kunnen vinden, en daar waren Cecilia en James maar wat blij mee. Maar ik heb ook gezorgd voor andere materialen die naar mijn mening gebruikt kunnen worden. Bijvoorbeeld een aantal knuffels van dieren (leeuw, slang etc) om namen van dieren uit te leggen. Abbacus (zo'n reken raam) om op een eenvoudige visuele manier rekensommen uit te leggen en een grote kaart voor aan de muur met het ABC en het menselijk lichaam. Op deze kaarten wordt speciaal voor kinderen aan de hand van plaatjes uitleg gegeven (bv A-appel, B-beer etc) Al met al gaat het denk ik een heel mooie klas worden!!
Toen ik deze week dinsdag weer even bij de klas was, wilde Cecilia me graag even spreken. Oei, op het matje bij de directrice!? Ieder jaar doen klassen mee aan een wedstrijd waar ze een liedje ten gehore moeten brengen. En het liedje moet zo orgineel mogelijk zijn. Voelen jullie al welke richting het verhaal opgaat…?! Ik moest de kinderen een Nederlands liedje leren voor de wedstrijd. Oh ja, en het liefst met een dansje erbij. En dat allemaal voor de volgende dag! De hele middag heb ik gedacht, gedacht en gedacht over een geschikt liedje. Uiteindelijk heb ik toch maar voor mijn eerste ingeving gekozen, namelijk de limburgse versie van het ‘Vliegerlied’. (En ich vleeg, vleeg, vleeg wie ‘ne vogel)
Naast de bestaande Limburse versie heb ik ook Engelse tekst verzonnen zodat de kids ook een beetje weten waar ze over zingen. In het internetcafé heb ik nog snel het liedje kunnen downloaden, dus met mijn laptop onder de arm ben ik vol goede moed naar school gegaan. Toch wel een beetje spannend! Hoe gaan de kinderen reageren en gaat het lukken?! Op naar de kids! Het was voor de kinderen de laatste dag voor de april-vakantie. Er was geen les, en alle kinderen waren buiten. Normaal gezien is het al interessant als er een Mzungu voorbij komt, maar nu in dit geval komt er zelfs een in ‘Mzungu-taal zingende Mzungu’!! Er stonden net zoveel kinderen buiten door de ramen te gluren, dan dat er in de klas zaten. Eerst maar de tekst op het bord geschreven. De kinderen schreven alles over zodat ze in hun vakantie kunnen oefenen. Toen woord voor woord de tekst doorgenomen. Limburgs is toch niet altijd even makkelijk, is gebleken ;-) Gelukkig ging de Engelse versie een stuk beter. Na een uurtje oefenen zat het liedje er redelijk goed in. Stiekem was ik er best trots op! Als dank voor mijn ‘kunsten’kreeg ik een daverend applaus en een dubbele ‘God bless you’.
Toen ik terug liep met docente Lucy , bleek er een vergadering te zijn voor alle ouders en docenten. Ik moest er ook maar even bij gaan zitten. Hoppa, alle blikken mijn kant op gericht terwijl een man een toespraak aan het geven was. Mijn gedachten op dat moment; ‘Nee, nee, niet naar mij kijken. Gewoon blijven luisteren naar de meneer.’De vergadering vond buiten plaats. In de schaduw van een grote boom zaten zo’n 40 ouders in schoolbanken te luisteren. Maar lang niet allemaal even aandachtig. Een aantal dames zaten met elkaar te vertellen en een man hong geeuwend in de bank naast een dame die ondertussen borstvoeding aan het geven was. Aparte ouder vergadering! ;-)
Na afloop kwamen een heel aantal mensen naar me toe om mijn hand te schudden en me te bedanken voor het nieuwe lokaal. ‘We appriciate you so much’ en ‘God bless you’. Ik werd zelfs door een ouder vrouwtje thuis uitgenodigd. Rimpels die een eigen levensverhaal vertellen en maar een paar tanden sierden haar gezicht terwijl ze de woorden uitsprak ‘God bless you my child’.
Ondertussen gaat het leven bij Upendo gewoon door. Gister werd Kimberry (het meisje van het ziekenhuisverhaal) opgehaald door een vrouw die haar oma bleek te zijn. Ik dacht eerst dat het haar moeder was, zo jong was ze nog. Kimberry gaat weer bij haar familie wonen. Iets wat natuurlijk erg positief is. En de laatste aanwinst van Upendo, genaamd Ndegwa woont nu (tijdelijk) bij Jackson omdat hij pas 2 jaar is en bij Upendo niet de aandacht kan krijgen die hij nodig heeft. Helaas is dit aandacht tekort ook van toepassing op de mentaal beperkte Joy. Bij haar plaatsing werd gezegd dat het tijdelijk was. Ondertussen is ze al 3 weken bij Upendo. Omdat ze niet de verzorging en aandacht kan krijgen die ze wel nodig heeft , slaat en bijt ze regelmatig andere kinderen om toch een vorm van aandacht te krijgen. Niet leuk om te zien.
En gister werd rond etenstijd de volgende dreumes door een dame van het ‘Childrens Office’ gebracht. Ook dit ventje is amper ouder dan 3 jaar. Hartverscheurend toen het mannetje het op een gillen zette toen de dame van het cildrens office hem achterliet. ‘Alweer achtergelaten’, dacht ik bij mezelf. Grote tranen biggelden over de bolle wangetjes. Maar gelukkig was een uurtje later het leed alweer vergeten en zat hij met een grote knuffel de andere kinderen te bekijken. Tsja, een knuffel kan je niet in de steek laten. Toch….?
Heel veel liefs,
Floor
-
02 April 2010 - 09:27
Bart Demuelenaere:
Een knuffel laat je inderdaad niet in de steek, Floor:-)
Wat goed dat je zoveel kunt doen voor de mensen daar.
En wat een verhalen.....het is hier moeilijk voor te stellen hoe zij daar leven. ich vleeg, vleeg, vleeg, wie ene vogel:-)
Sjoen is mich dat!!! -
02 April 2010 - 09:27
Paul En Pety:
Hoi Floor,
We genieten iedere keer weer van je verhaal. Wat ons ook geweldig aanspreekt is dat je geld direct omzet in adequate hulp zonder dat van alles aan allerlei strijkstokken blijft hangen. Prima. Veel plezier en genoegen.
Pety en Paul
-
02 April 2010 - 09:41
Fam BauClaes:
Hallo Bloempje,
Inderdaad de tijd vliegt snel voorbij...maar dat betekent wel dat je leuk bezig bent!
Je krijgt heel wat voor elkaar daar én dat wordt ook nog eens erg gewaardeerd.
Knuffel iedereen maar van ons en flink blijven oefenen met zingen. We zullen duimen voor jullie.
Dikke kus van Hans & Maria, Yara, Arthuur en Freya. -
02 April 2010 - 10:59
Jeroen-Wim-Thea:
Ha die Flora en.....
Woaw, weer kenne weer ff veuroet, geweldig sjoan wo se mit bezig bos.
Vleeg doe maer lekker verder en geniet......
We mis you! Eine dikke knuffel oet Deetere. -
02 April 2010 - 11:32
Krista P:
Hee floortje!
Ik was al een aantal dagen elke dag op m'n mail aan het kijken, hopend op een bericht vanuit het verre Kenya. En eindelijk, daar ben je weer!
Wat ben je goed bezig meid! Keep on doing the good work! waw, respect voor jou. Auch de limburgse god blesst dich.
xxxx krista -
02 April 2010 - 15:05
Monique:
Hey Floor,
Wat een fantastisch reisverslag, dacht bij mezelf was ik er nog maar bij...Ja,de tijd gaat in Kenia erg snel ! Fijn dat het opschiet met het nieuwe klaslokaal en trouwens wat een Sterk nummer heb je uitgezocht hihihi.Heb je dit ook gefilmd. Doe iedereen de groetjes en geniet nog...Dikke kus -
02 April 2010 - 15:05
Monique:
Hey Floor,
Wat een fantastisch reisverslag, dacht bij mezelf was ik er nog maar bij...Ja,de tijd gaat in Kenia erg snel ! Fijn dat het opschiet met het nieuwe klaslokaal en trouwens wat een Sterk nummer heb je uitgezocht hihihi.Heb je dit ook gefilmd. Doe iedereen de groetjes en geniet nog...Dikke kus -
02 April 2010 - 15:36
Silas:
Prachtig om te leaze watse allemaol oetspooks dao achter. Ech sjiek!
En nogmaals, nieks es trots en respect veur dich! :)
Dieke knuffel oet Brach -
02 April 2010 - 16:24
Jorg En Carla:
Heey Floortje,
Wij lezen vol enthousiasme je reisverslagen. Wat een super verhalen. Maar je bent nu toch wel al heel erg lang weg en we beginnen je heel erg te missen. Geniet ervan en heel veel plezier gewenst.
Een Knuffel en een dikke zoen
Jorg en Carla -
02 April 2010 - 18:41
Fam. Claessen:
Ha die Floor. Wat een activiteiten allemaal, duizend complimenten voor jou. En fijn dat je zo´n goede medewerking van alle mensen daar hebt. Ongelooflijk dat de helft er al op zit. Nog een fijne tijd en veel succes met de rest van je plannen. Veel liefs oet Deetere van die van Kloase op u de Zil. -
02 April 2010 - 18:56
Belinda & Fön:
Ha Flower,
good bezig maedje!
Doe bes ech neet veur niks doa. Te gek he das ste zoveul sponsorgeld te bestede hebs en ut auch good kens bestede. Haupelik wurd de oetveuring Vleege wie eine vogel ein succes! Dat is weer es get anges es Tamara!
groete oet Deetere en maak der die anger helf auch nog get van.
Leef groetjes en einde dikke knuffel. -
03 April 2010 - 14:10
Liet Hellebrekers:
Hoi Floor,
Het is erg leuk om je reisverslagen te lezen en zeker, als daaruit spreekt, dat je kunt realiseren waarom je dáár bent. Echt iets structureels doen waarvan je direct het resultaat ziet. Heerlijk voor je.
Ik wens je nog heel veel fijne ervaringen en warme contacten en kijk alweer uit naar je volgende leuk geschreven verhaal en mooie foto's.
Hartelijke groeten en geniet ze!
Wim en Liet Hellebrekers
-
04 April 2010 - 08:45
Vera S:
-
05 April 2010 - 07:15
Marie-José Meuwissen:
beste floor,
ik volg je verrichtingen op de voet en ben er heel trots op een beetje familie van je te zijn.
geweldig mooi om voor zulke mensen iets te kunnen doen.
veel groetjes en binnenkort weer een goede thuiskomst ( want oma gerda wacht erop)
Marie-José -
06 April 2010 - 17:52
Seray:
Hey Floortje,
Echt super sjiek om te zien waar mijn kleine bijdrage aan besteed wordt!!
Je doet het echt super goed daar!
Als ik je zo zie wil ik ook wel weer op t vliegtuig stappen.maar dat gaat nu niet dus geiet ik maar lekker van jou verhalen.
Veel liefs van Seray -
06 April 2010 - 19:04
Anneke:
Ha Floor,
Geweldig wat een verschil van licht kei fijn. Wat zullen ze daar veel plezier van hebben. Heb je geen opname van de muzikale hit gemaakt? Zou wel leuk geweest zijn.
Leuke foto's van die mooie kids..wat een puupkes Prachtig!
Geniet ze nog.
Groetjes Anneke
Ps ook van Loekie en Gieke -
07 April 2010 - 19:59
Dennis Sevriens:
Heey Floortje,
Wat een gaaf avontuur maak jij daar mee zeg. Heel veel ervaring die je daar op doet! Ben zeker benieuwd naar alle verhalen die je nog niet getypt hebt als je weer terug bent. Geniet er zeker nog van!!
Kusje -
08 April 2010 - 12:06
Nelly Welters:
Hallo Floor,
Ik switch via de waarbenjij-site van Uganda naar Kenia en weer terug, wat een verhalen hebben jullie, die daar zo goed bezig zijn, te vertellen!
Je werkt zo te horen met veel plezier en krijgt ook nog het nodige voor elkaar: een prachtige ruimte voor de special kids, en wat goed nagedacht over het bijpassende toilet.
Het blijkt trouwens alweer dat zingen internationaal is en verbroedert, een Limburgs leedje daar in het verre Kenia, hoe verzin je het!
Nog heel veel (werk)-plezier en tot ziens weer in Dieteren!
Groetjes,
Nelly en Peter -
09 April 2010 - 22:09
Laura:
Een ietwat late reactie, maar weer heerlijk om je verhaal te lezen. Zal eind van het jaren testen of ze het liedje en dansje nog kennen :). Geniet! Liefs en knuffels voor iedereen daar. -
10 April 2010 - 07:21
Loek:
Volgens mij zit je helemaal op je plek daar. Ze zullen je gaan missen daar als je weer deze kant op komt.
Groet
Loek -
10 April 2010 - 15:47
Koos En Marij:
Hallo Floor,
Wat moet het een perfect goed gevoel geven dat je dit allemaal zelf kunt doen en dan ook nog de regie in handen houden. Jij kunt tenminste het resultaat zien en ook de reactie straks als de kinderen er gebruik van kunnen gaan maken,dan wordt er ook een liedje speciaal voor jou gezongen denk ik,nou knap hoor niks dan lof.
Maar ook je avonturen zijn geweldig om te lezen.
Het zijn dingen die maak je misschien nooit meer mee, dus geniet ervan.
Geef de kinderen ook een knuffel van ons.
Groetjes Marij -
24 April 2010 - 17:25
Thea :
Ha Floor
Geweldig om dien reisverschlage te laeze. Haelemaol te gek was ze dao allemaol duis!
SUPER
Gr Court, Thea, Anouk en Manon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
