Two Worlds in one World
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
19 Maart 2010 | Kenia, Nyeri
Jambo allemaal!
Het is weer tijd voor een verhaaltje vanaf het zuidelijk halfrond.
Vorige week zaterdag zijn we met de kinderen van Upendo naar Nyeri Hill geweest. Het eerste stuk zijn we met de Upendo bus gegaan, maar nog niet halverwege de ‘hill’ moesten we uitstappen op de allerkleinste na. Het was nog een flink stuk naar boven, maar de motor zou te warm worden als we allemaal zouden blijven zitten. Lopen dus. Poeh, het was nog een hele klim. Steil omhoog, in de warme zon. En helaas niet lopen op fijn geasfalteerde paadjes maar klauteren over wortelstronken, zandkuilen en rotsen. Een aantal van de oudste Upendo meiden leken wel naar boven te sprinten, met het grootste gemak! Eenmaal boven aangekomen was mijn hartslag verdubbeld en mijn hoofd had weer de ‘mooie’ bekende rode kleur. Ik had gehoopt op een grote open vlakte met uitzicht, maar helaas. Er was een stuk gras, met daarnaast de tv/radio antennes die met een groot hek werden omheind. Toch hebben we lekker met de kids kunnen spelen. Eerst een paar kringspelletjes, een renwedstrijd en vervolgens lekker vrij spelen.
Maandag ben ik samen met Jackson, Monique, Niek en Jozef (allemaal vrijwilligers uit Limburg!) naar de sloppenwijken geweest. Als eerste zijn we naar het Kenwa Project geweest. Dit is een kleine organisatie die hulp biedt aan mensen die HIV positief zijn. Er worden mensen opgevangen en verzorgd wanneer ze dit zelf niet kunnen. Ook gaan ze bij mensen thuis langs op voedselpakketten te brengen en om te helpen waar dit nodig is. Deze ochtend waren geen ‘clienten’aanwezig, maar de Kenwa dames boden aan om de volgende ochtend samen met ons op pad te gaan om clienten te bezoeken. Graag!
Na het bezoekje aan Kenwa zijn we verder gegaan naar Susan. Een dame die zelf hiv positief is en weeskinderen opvangt in haar eigen huisje. Ze biedt op dit moment een thuis aan 6 kinderen. Iets wat haast niet is voor te stellen in de kleine ruimte waar we hartelijk werden ontvangen. Voor deze ruimte moet ze omgerekend 48,- euro betalen, per 3 maanden! Maar de laatste keer dat de huisbaas er was, had ze niet genoeg geld om de huur te betalen. Wij hebben toen besloten om samen de huur te betalen voor de nog openstaande 3 maanden.
Dinsdag; wat een dag. Enerverend, emotioneel, relativerend, schokkend, nederig, dankbaar….
In de ochtend ben ik met Monique en Jacksom eerst naar de supermarkt gegaan om voedselpakketten te kopen. In een pakket gaat: 2 kg maismeel, 1 kg suiker, 1 kg zout, 1 kg kookvet, 2 kg rijst en zeep. Met 5 voedselpakketten en doos lollies gingen we naar de locatie van het Kenwa Project gegaan in de slums. Deze ochtend was er een dame die tassen maakt en verkoopt. Veel tassen met nog meer kleuren en motiefjes. Voor 5,- euro kan je een tas kopen, en met dit bedrag steun je de organisatie. Leuke souvenirs, met een mooie achterliggende gedachte!
Met de Kenwa dames en Jackson gingen we vervolgens op pad, met de Upendo bus. Ik had gedacht dat we in de Nyeri slums zouden blijven, maar niets was minder waar. We hebben zeker 45 minuten gereden voordat we bij de eerste client aankwamen. We maakten kennis met de 37 jarige Grace. Een klein, iel maar vooral mager vrouwtje. Kenwa dame Nancy vertelde dat Grace al 7 jaar niet meer haar bed uit komt omdat ze hiervoor te zwak is. Ze wordt door haar schoonmoeder verzorgt. Een aantal jaren geleden is haar man gestorven, ook aan aids. Grace heeft 3 kinderen die studeren en worden verzorgt door haar broer. Ze leeft in een redelijk groot huis, maar doordat het zo minimaal en kaal was ingericht, straalde het huis kilte uit. Met in de woonkamer tegen de te muren een aantal stoelen en banken zat Grace op haar ‘bed’. Een bank met een extra schuimrubberen kussen als hoofdsteun. Zo indrukwekkend om te zien. Het was in mijn ogen duidelijk dat deze vrouw naar alle waarschijnlijkheid niet lang meer te leven heeft. Maar of ze hier zelf bewust van was? Realityshock…. Dit heb ik nog niet zo echt ervaren sinds ik hier ben. Ik wist wel dat het zou gebeuren, maar dat het me zo zou aangrijpen had ik niet gedacht. Oog in oog staan met iemand die al zo lang ziek is, niet meer zo lang heeft en dan nog zo jong is. Woorden schieten te kort om mijn gevoelens te beschrijven. Maar het laat je wel heel hard met beide voeten terug op de aarde ‘knallen’. Heftig… Zo ook de volgende Kenwa cliente. We gingen op huisbezoek bij Jane, moeder van 4 kinderen met de 5e op komst, sinds 2 maanden weduwe en een leeftijd van…. 26 jaar. Drie jaar ouder dan ik.Slik… ‘Bang’ Realityshock again! Wat een andere wereld. Er was niemand die Jane kon helpen. Haar community had haar na de dood van haar man ‘verstoten’. Waarom? Omdat ze Hiv Positief is. De taboe rondom deze ziekte is nog steeds aan de orde van de dag. Ondertussen werden we voorgesteld aan haar oudste zoon. Een knul van ongeveer 10 jaar. Met de mededeling dat ook hij positief getest is. Het werd erbij gemeld alsof het de achternaam van de jongen was ‘Dit is Brian en hij is hiv positief. Aangenaam.’ En ook het ongeboren kind maakt een grote kans op een leven dat in het teken zal staan van deze geen genade kennende ziekte.
Eenmaal terug in de bus bleven mijn gedachten malen, iets wat werd opgemerkt door een van de Kenwa dames. ‘Don’t you think too much, girl!’ Hoe kan ik hier nou niet over nadenken!? Voor hun is dit dagelijkse kost en hoort het bij het leven. Maar voor mij is dit een andere wereld die ik nu van wel heel dichtbij heb gezien. Ik kan niet zomaar even een knopje omzetten, en ik heb even tijd nodig gehad om dit te laten bezinken. Nu besef ik pas echt hoe fijn het is gezond te zijn en dat niet alles vanzelfsprekend is. Beseffend dat Hiv een levensbedreigende, levensbepalende, familiekapotmakende ziekte is....
Na deze ochtend kon ik wel even een energieboost gebruiken. En die heb ik ik gekregen ook!! In de middag ben ik naar de Kiamuiru school terug gegaan (de school met de Special Kids) om plannen te maken waar ik mijn sponsorgeld aan wil besteden. Namelijk een nieuw lokaal voor de special kids! Ik was samen met Jozef, Niek en Benjamin (technisch deskundige) zullen mij helpen met het uitvoeren van de plannen. We zijn gaan kijken wat er allemaal gedaan moet worden aan het toekomstige lokaal. Een nieuw dak, likje verf, schoolbord etc.
Mijn eigen projectje!! Wauw!! Ik ben dol enthousiast. Een hele klas voor de special kids! Inrichting en alles erop en eraan...te gek. En ik kan jullie nu al melden dat het nieuwe dak er al bijna opligt!! Ik ben benieuwd naar het eindresultaat.
Woensdag ben ik nog even op de school gaan kijken waar ik het schoolbord heb geverfd. Ik had nog wat krijtjes gekocht. Bij aankomst kwamen de kids naar buiten en lieten me het nieuwe bord zien, dat al volop in gebruik was! Letters, figuren en cijfers sierden het zwarte bord! Erg leuk en goed om te zien dat de kinderen nu en in de toekomst veel kennis zullen opdoen via het bord.
In de avond heb ik samen met Monique gekookt voor de Upendo kids. Jawel, echte nasi. Monique had namelijk kruiden meegenomen vanuit Nederland. Ik meot zeggen dat het eindresultaat best lekker was. Niet helemaal zoals thuis, maar het kwam in de buurt. En gelukkig vonden de kids eht ook erg lekker ;-)
Donderdag was ‘Adventure Dag’. Samen met Jozef, Niek en Monique ben ik naar de Zaina waterval geweest. Ongelofelijk mooi!! Onze gids was Felix. Hij had een forellenkwekerij in de buurt van de waterval. Hier hebben we eerst een rondleiding gehad en heeft hij ons meer verteld over zijn ‘ fish farm’. Na terugkomst van de Zaina Waterval zouden we hier ook lunchen. Op het menu stond verse gebakken forel. En dat deze vers was, heb ik geweten. Voor onze ogen werd bij onze ‘gevinde vrienden’ de hersenpan ingeslagen met de achterkant van het mes. Cause of death; schedelfractuur....
Maar voor het zover was dat we mochten gaan genieten van de vers gebakken vis stond een wandeling naar de waterval op het programma. En wat voor een wandeling. Avontuurlijk is zacht uitgedrukt!! We hadden van te voren het advies gekregen om ons in lange mouwen en lange broek te kleden, want er waren onderweg veel brandnetels en andere prikplanten. Ik heb het geweten. ‘Doooon’t touch this one’ aldus Felix de gids. Omdat we schuin langs een berg moesten lopen, en ik tamelijk gladde schoenen had ben ik regelmatig onderuit gegaan. En ja hoor, natuurlijk ook in de prikplanten. Het voelt als de brandnetels thuis in het kwadraat, maal 10. Om jullie een beeld te geven... Ai!!
Maar de tocht was het meer dan waard eenmaal gekomen bij de waterval. Wauw, wat een natuurgeweld zeg! Het water kwam van zo’n 30 meter hoogte naar beneden gestort. Machtig mooi om te zien van zo dichtbij!
Weer terug gekeerd bij de Fish Farm heb ik werkelijk genoten van de verse vis. Een zeeeer welkome afwisseling wat betreft eten de laatste maand.
Want ik ben al een maand weg! Ik zit al op 1/3 van mijn reis. En gelukkig ligt er nog een hoop in het verschiet, dus ik hoef me nog niet te vervelen!
Voor nu weer veel liefs,
Xx Floor
Het is weer tijd voor een verhaaltje vanaf het zuidelijk halfrond.
Vorige week zaterdag zijn we met de kinderen van Upendo naar Nyeri Hill geweest. Het eerste stuk zijn we met de Upendo bus gegaan, maar nog niet halverwege de ‘hill’ moesten we uitstappen op de allerkleinste na. Het was nog een flink stuk naar boven, maar de motor zou te warm worden als we allemaal zouden blijven zitten. Lopen dus. Poeh, het was nog een hele klim. Steil omhoog, in de warme zon. En helaas niet lopen op fijn geasfalteerde paadjes maar klauteren over wortelstronken, zandkuilen en rotsen. Een aantal van de oudste Upendo meiden leken wel naar boven te sprinten, met het grootste gemak! Eenmaal boven aangekomen was mijn hartslag verdubbeld en mijn hoofd had weer de ‘mooie’ bekende rode kleur. Ik had gehoopt op een grote open vlakte met uitzicht, maar helaas. Er was een stuk gras, met daarnaast de tv/radio antennes die met een groot hek werden omheind. Toch hebben we lekker met de kids kunnen spelen. Eerst een paar kringspelletjes, een renwedstrijd en vervolgens lekker vrij spelen.
Maandag ben ik samen met Jackson, Monique, Niek en Jozef (allemaal vrijwilligers uit Limburg!) naar de sloppenwijken geweest. Als eerste zijn we naar het Kenwa Project geweest. Dit is een kleine organisatie die hulp biedt aan mensen die HIV positief zijn. Er worden mensen opgevangen en verzorgd wanneer ze dit zelf niet kunnen. Ook gaan ze bij mensen thuis langs op voedselpakketten te brengen en om te helpen waar dit nodig is. Deze ochtend waren geen ‘clienten’aanwezig, maar de Kenwa dames boden aan om de volgende ochtend samen met ons op pad te gaan om clienten te bezoeken. Graag!
Na het bezoekje aan Kenwa zijn we verder gegaan naar Susan. Een dame die zelf hiv positief is en weeskinderen opvangt in haar eigen huisje. Ze biedt op dit moment een thuis aan 6 kinderen. Iets wat haast niet is voor te stellen in de kleine ruimte waar we hartelijk werden ontvangen. Voor deze ruimte moet ze omgerekend 48,- euro betalen, per 3 maanden! Maar de laatste keer dat de huisbaas er was, had ze niet genoeg geld om de huur te betalen. Wij hebben toen besloten om samen de huur te betalen voor de nog openstaande 3 maanden.
Dinsdag; wat een dag. Enerverend, emotioneel, relativerend, schokkend, nederig, dankbaar….
In de ochtend ben ik met Monique en Jacksom eerst naar de supermarkt gegaan om voedselpakketten te kopen. In een pakket gaat: 2 kg maismeel, 1 kg suiker, 1 kg zout, 1 kg kookvet, 2 kg rijst en zeep. Met 5 voedselpakketten en doos lollies gingen we naar de locatie van het Kenwa Project gegaan in de slums. Deze ochtend was er een dame die tassen maakt en verkoopt. Veel tassen met nog meer kleuren en motiefjes. Voor 5,- euro kan je een tas kopen, en met dit bedrag steun je de organisatie. Leuke souvenirs, met een mooie achterliggende gedachte!
Met de Kenwa dames en Jackson gingen we vervolgens op pad, met de Upendo bus. Ik had gedacht dat we in de Nyeri slums zouden blijven, maar niets was minder waar. We hebben zeker 45 minuten gereden voordat we bij de eerste client aankwamen. We maakten kennis met de 37 jarige Grace. Een klein, iel maar vooral mager vrouwtje. Kenwa dame Nancy vertelde dat Grace al 7 jaar niet meer haar bed uit komt omdat ze hiervoor te zwak is. Ze wordt door haar schoonmoeder verzorgt. Een aantal jaren geleden is haar man gestorven, ook aan aids. Grace heeft 3 kinderen die studeren en worden verzorgt door haar broer. Ze leeft in een redelijk groot huis, maar doordat het zo minimaal en kaal was ingericht, straalde het huis kilte uit. Met in de woonkamer tegen de te muren een aantal stoelen en banken zat Grace op haar ‘bed’. Een bank met een extra schuimrubberen kussen als hoofdsteun. Zo indrukwekkend om te zien. Het was in mijn ogen duidelijk dat deze vrouw naar alle waarschijnlijkheid niet lang meer te leven heeft. Maar of ze hier zelf bewust van was? Realityshock…. Dit heb ik nog niet zo echt ervaren sinds ik hier ben. Ik wist wel dat het zou gebeuren, maar dat het me zo zou aangrijpen had ik niet gedacht. Oog in oog staan met iemand die al zo lang ziek is, niet meer zo lang heeft en dan nog zo jong is. Woorden schieten te kort om mijn gevoelens te beschrijven. Maar het laat je wel heel hard met beide voeten terug op de aarde ‘knallen’. Heftig… Zo ook de volgende Kenwa cliente. We gingen op huisbezoek bij Jane, moeder van 4 kinderen met de 5e op komst, sinds 2 maanden weduwe en een leeftijd van…. 26 jaar. Drie jaar ouder dan ik.Slik… ‘Bang’ Realityshock again! Wat een andere wereld. Er was niemand die Jane kon helpen. Haar community had haar na de dood van haar man ‘verstoten’. Waarom? Omdat ze Hiv Positief is. De taboe rondom deze ziekte is nog steeds aan de orde van de dag. Ondertussen werden we voorgesteld aan haar oudste zoon. Een knul van ongeveer 10 jaar. Met de mededeling dat ook hij positief getest is. Het werd erbij gemeld alsof het de achternaam van de jongen was ‘Dit is Brian en hij is hiv positief. Aangenaam.’ En ook het ongeboren kind maakt een grote kans op een leven dat in het teken zal staan van deze geen genade kennende ziekte.
Eenmaal terug in de bus bleven mijn gedachten malen, iets wat werd opgemerkt door een van de Kenwa dames. ‘Don’t you think too much, girl!’ Hoe kan ik hier nou niet over nadenken!? Voor hun is dit dagelijkse kost en hoort het bij het leven. Maar voor mij is dit een andere wereld die ik nu van wel heel dichtbij heb gezien. Ik kan niet zomaar even een knopje omzetten, en ik heb even tijd nodig gehad om dit te laten bezinken. Nu besef ik pas echt hoe fijn het is gezond te zijn en dat niet alles vanzelfsprekend is. Beseffend dat Hiv een levensbedreigende, levensbepalende, familiekapotmakende ziekte is....
Na deze ochtend kon ik wel even een energieboost gebruiken. En die heb ik ik gekregen ook!! In de middag ben ik naar de Kiamuiru school terug gegaan (de school met de Special Kids) om plannen te maken waar ik mijn sponsorgeld aan wil besteden. Namelijk een nieuw lokaal voor de special kids! Ik was samen met Jozef, Niek en Benjamin (technisch deskundige) zullen mij helpen met het uitvoeren van de plannen. We zijn gaan kijken wat er allemaal gedaan moet worden aan het toekomstige lokaal. Een nieuw dak, likje verf, schoolbord etc.
Mijn eigen projectje!! Wauw!! Ik ben dol enthousiast. Een hele klas voor de special kids! Inrichting en alles erop en eraan...te gek. En ik kan jullie nu al melden dat het nieuwe dak er al bijna opligt!! Ik ben benieuwd naar het eindresultaat.
Woensdag ben ik nog even op de school gaan kijken waar ik het schoolbord heb geverfd. Ik had nog wat krijtjes gekocht. Bij aankomst kwamen de kids naar buiten en lieten me het nieuwe bord zien, dat al volop in gebruik was! Letters, figuren en cijfers sierden het zwarte bord! Erg leuk en goed om te zien dat de kinderen nu en in de toekomst veel kennis zullen opdoen via het bord.
In de avond heb ik samen met Monique gekookt voor de Upendo kids. Jawel, echte nasi. Monique had namelijk kruiden meegenomen vanuit Nederland. Ik meot zeggen dat het eindresultaat best lekker was. Niet helemaal zoals thuis, maar het kwam in de buurt. En gelukkig vonden de kids eht ook erg lekker ;-)
Donderdag was ‘Adventure Dag’. Samen met Jozef, Niek en Monique ben ik naar de Zaina waterval geweest. Ongelofelijk mooi!! Onze gids was Felix. Hij had een forellenkwekerij in de buurt van de waterval. Hier hebben we eerst een rondleiding gehad en heeft hij ons meer verteld over zijn ‘ fish farm’. Na terugkomst van de Zaina Waterval zouden we hier ook lunchen. Op het menu stond verse gebakken forel. En dat deze vers was, heb ik geweten. Voor onze ogen werd bij onze ‘gevinde vrienden’ de hersenpan ingeslagen met de achterkant van het mes. Cause of death; schedelfractuur....
Maar voor het zover was dat we mochten gaan genieten van de vers gebakken vis stond een wandeling naar de waterval op het programma. En wat voor een wandeling. Avontuurlijk is zacht uitgedrukt!! We hadden van te voren het advies gekregen om ons in lange mouwen en lange broek te kleden, want er waren onderweg veel brandnetels en andere prikplanten. Ik heb het geweten. ‘Doooon’t touch this one’ aldus Felix de gids. Omdat we schuin langs een berg moesten lopen, en ik tamelijk gladde schoenen had ben ik regelmatig onderuit gegaan. En ja hoor, natuurlijk ook in de prikplanten. Het voelt als de brandnetels thuis in het kwadraat, maal 10. Om jullie een beeld te geven... Ai!!
Maar de tocht was het meer dan waard eenmaal gekomen bij de waterval. Wauw, wat een natuurgeweld zeg! Het water kwam van zo’n 30 meter hoogte naar beneden gestort. Machtig mooi om te zien van zo dichtbij!
Weer terug gekeerd bij de Fish Farm heb ik werkelijk genoten van de verse vis. Een zeeeer welkome afwisseling wat betreft eten de laatste maand.
Want ik ben al een maand weg! Ik zit al op 1/3 van mijn reis. En gelukkig ligt er nog een hoop in het verschiet, dus ik hoef me nog niet te vervelen!
Voor nu weer veel liefs,
Xx Floor
-
19 Maart 2010 - 13:46
Tessa:
Gweldig om te lezen dat je de school zo super helpt!!!! Keep up the good work en blijf genieten! Begrijp de tegenstrijdige gevoelens, het is echt een emotionele rollercoaster af en toen, mooi, nederig en warm tegelijk vaak! Mooi verhaal meis!!!! Doe de kids en de andere vrijwilligers de groetjes!
Liefs Tessa -
19 Maart 2010 - 13:47
Bart Demuelenaere:
Dat zijn inderdaad reality shocks Floor! Dan mogen we blij zijn dat we zo'n goede gezondheid hebben en de voorzieningen om dat zo te houden. En je zult er nog wat shocks bij krijgen de komende maanden. Neemt niet weg dat het fantastisch is wat je allemaal kunt betekenen voor die mensen daar! Geniet er toch maar van!!! -
19 Maart 2010 - 14:31
Jeroen-Wim-Thea:
Ha die Flora....
Hie zeen wer ff sjtil van... en belandj ze gaw mit de poeters op de grundj. Maer waat ein sjoan verhoal weer,'t is geniete van dich. Geniet doe auch mer en zorg good veur dich zelf!!
Hiel voal leefs oet Deetere en eine ganse dikke.... -
19 Maart 2010 - 15:00
Silas:
Hey Floor!!
Hehe, heb eindelijk de tijd gevonden om je waarbenjijnu eens echt goed door te spitten. Maar dit verhaal springt er wel bovenuit zeg, erg mooi en heel ontroerend tegelijk. Echt super wat je doet, en de stap hebt durven zetten om dit überhaupt te gaan doen!
Te lang neet gezeen, mer bun APETROTS op dich!
Dieke knuffel,
Silas -
19 Maart 2010 - 16:23
Laura:
H'e Floor,
Weer een mooi verslag om te lezen. Heel begrijpelijk dat je over dingen nadenkt en er zullen nog wel een paar realityshocks volgen. Laat je troosten of de omstandigheden verzachten door de lieve Upendo-kids & familie. Geef ze maar liefs en knuffels van mij. Mis ze allemaal.
Veel succes met je eigen projectje! :).
byebye Laura -
19 Maart 2010 - 18:54
Krista P:
Meadje! geweldig desse os zoa regelmoatig op de heugte hils! Ich verheug mich sjteeds weer op dien volgende verhoal!
xxx kris
-
19 Maart 2010 - 23:34
Fam. Claessen:
Ha die Floor,
Tja, wat een boel indrukken heb je weer opgedaan. Lijkt me moeilijk om dan in slaap te komen. Fijn dat je zoveel kunt betekenen daar. Veel groetjes van ons allemaal, we wachten met spanning op je volgende avontuur. xxx -
20 Maart 2010 - 10:37
Roos En Wil:
Hoi flouwer
Wat een mooi reisverslag
En wat een mooie foto,s
Wij genieten van je verslag en wat je allemaal meemaak super
Vooral de waterval indrukwekkend lijk mij dat om dat zelf meetemaken
En dan die snoetjes heerlijk
Wij kijken al uit naar de volgende week.
Groetjes uit Dieteren
Roos en Wil -
20 Maart 2010 - 12:16
Sanne:
floortje!!!
wat super om je verhalen te lezen! soms zelfs een beetje back in time haha. Ik wil je nog heel veel plezier en succes wensen.Geniet evan, voor je het weet zit je weer in ons koude kikkerlandje (hoewel het een beetje lente begint te worden) en zijn dit allemaal mooie ervaringen die je nooit meer vergeet!
x sanne -
20 Maart 2010 - 21:02
Loes:
Oh waat super mooie foto's..geweldig! En die kiendjes! waat un sjatjes!!.. en waat ein plezeer desse mit hun höps.. ech mooi om te zeen! <3 Kuss!! Loes -
21 Maart 2010 - 12:27
Monique Loomans:
He floor,
Leuk om je verhalen te lezen vanuit Nederland. Ja ik ben goed thuis gekomen bij deze breng ik je hiervan op de hoogte. Helaas voor mij is het avontuur voor bij...Snik snik, twee weekjes meer had ik uiteraard geweldig gevonden,maar ja. Ook wil ik je laten weten dat we een leuke tijd samen hebben gehad, dat neemt niemand ons meer af ! Ik wens je nog een mooie tijd in Kenia en als je terug bent spreken we zeker wat af in mestreech... Doe iedereen de groetjes en een dikke knuffel van monique. Ik blijf je zeker volgen en veel succes met je project ben benieuwd naar de foto's... -
21 Maart 2010 - 18:40
Loek:
Veel zon maar op z'n tijd wat regen.
That's live
Je wordt er rijker van
Groet
Loek -
21 Maart 2010 - 18:40
Loek:
Veel zon maar op z'n tijd wat regen.
That's live
Je wordt er rijker van
Groet
Loek -
21 Maart 2010 - 20:56
Mariet De Haas:
Floor ik heb nu pas je reisverslagen gelezen. Ik heb genoten en moest af en toe hardop lachen. Wat een avontuur! Wat geweldig wat je kan doen voor de medemens met een beetje. Geweldig het project van je schooltje! Veel succes en ik kijk uit naar je volgende verslag. groetjes Mariet -
22 Maart 2010 - 07:41
Joos:
Floortje is oké, olé olé!!
Wow, wat een indrukwekkend verhaal weer! En prachtige foto's ook!
Vergeet er vooral niet van te genieten, voor je het weet zit je op zondagavond weer in de Koppel...
xx -
22 Maart 2010 - 07:51
Gemma:
Ha Floor! Aangezien ik iedere keer een berichtje krijg wanneer je een nieuw verslag plaatst kan ik je ontwikkelingen en hetgeen waar je mee bezig bent goed volgen. Heftig, maar er gebeuren ook positieve dingen. Uit hetgeen wat ik lees heb ik het idee dat je alles opzuigt wat je ziet, maar er ook bewust mee bezig bent om alle indrukken een plekje te geven! Wat een avonturen, en wat een te gekke reis die je maakt! Geniet ervan, en one woman can make a difference!
Groetjes Gempie vanuit Horn! -
23 Maart 2010 - 11:32
Lieke :
Heee Floor!!
Ik heb eindelijk je site gevonden! :D.. Ik lees dat je het net zo goed naar je zin hebt als ik hier in Afrika! Wat is het toch een super land he! Vanaf nu kan ik af en toe ook eens jou verhalen lezen ;)...
X Lieke -
24 Maart 2010 - 16:25
Ingrid:
Hoi Floor,
Leuk dat we je zo op je reis kunnen volgen.
Want zo te lezen is het erg boeiend.
1 April(geen 1-aprilgrap)is de sponsorloop van de basisschool voor de kinderen in Kenia. Hopelijk wordt er veel geld voor jullie bij elkaar gerend.
We kijken nu al uit naar je volgende reisverslag en schitterende foto`s.
Groetjes en succes met alles.
Math, Ingrid en Bas Penders
-
29 Maart 2010 - 08:06
Baakhoven:
Hup Floor,
Pfieuwww, ik ben bijgelezen, mooie verhalen en foto's!
Enneh, doe bös good bezig, hawt vol.
Groetjes, Desiree -
01 April 2010 - 16:06
Jeannie Rademakers:
Hallo Floor.
Leuk en indrukwekkend om te lezen allemaal. Ik kan mij er wel een voorstelling bij maken. Zelf heb ik in 1982 drie en een halve week door Tanzania en Rwanda getrokken. Bij al deze misere wil ik je verblijden met een leuk bericht. Zoals je weet hebben wij ( basisschool St. Cornelius) ieder jaar een sponsorloop en dit jaar hebben ze voor jou gelopen. Het is een geweldig bedrag € 875,00 wat ze hebben opgehaald. Hier kun je wel iets mee, denk ik? De envelop heb ik bij je ouders afgegeven. Zij zullen wel zorgen dat het bij jou terecht komt. Nog heel veel succes met het goede werk dat je daar verricht.
Groetjes ( juf) Jeannie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
