Smile you're in Kenia!
Door: Floortje
Blijf op de hoogte en volg Floortje
23 Februari 2010 | Kenia, Nyeri
Jambo allemaal!
Zo dan nu eindelijk een teken van leven vanuit een internetcafe in Kenia! Het heeft even geduurt omdat ik niet aan internet kon komen. Ik moet ervoor naar de stad en dat was nog even moeilijk te regelen. Maar niet getreurd, nu zal ik jullie alles proberen te vertellen hoe het hier is! Ga er maar even lekker voor zitten, want ik denk dat het een aardig verhaaltje gaat worden…
Donderdagnacht ben ik om 3 uur ’s morgens richting Schiphol vertrokken samen met pap mam en Joris. Helaas heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan van te voren. Op schiphol ben ik gaan inchecken en daarna hebben we nog een kopje koffie gedronken en boterham gegeten. Nu weet ik dat dit de laatste boterham met kaas is geweest voor 3 maanden… En toen kwam het onvermijdelijke moment van afscheid nemen met een traantje hier en daar. Met nog een laatste handkus naar mijn ‘achterblijvers’ moest ik dan toch echt door de douane. The adventure begins!!
De vlucht naar Londen verliep soepel. Het vliegveld in Londen is super groot. Je gaat met een soort metro naar de terminal van bestemming. Vanuit Londen ben ik in 8,5 uur naar Nairobi gevlogen. Onderweg werd ik vergezeld door een hele club Amerikanen op leeftijd. Ik zat gezellig naast 2 Amerikaanse Tante Betjes (ATB’ers), voorzien van een Disney sweater met de voltallige disney-cast. En natuurlijk kunnen de kruiswoordpuzzels niet ontbreken. De gemiste uurtjes slaap heb ik in het vliegtuig wel wat kunnen inhalen. Tegen het einde van de vlucht moesten we de immigratie en visum formulieren invullen. Door de turbulentie op dat moment was dat niet zo gemakkelijk. Mijn handschrift zag eruit als toen ik in groep 3 zat… Een ander nadeel is dat ik me niet zo heel erg lekker meer voelde. Ik voelde me zelfs weer als dat meisje uit groep 3, dat achter op de bank in de auto slingerend een ‘vakantieberg’ opging. Het eindresultaat hiervan was een aardig gevulde papieren zak… De twee ATB’ers bekommerden zich als twee omaatjes om me. Ach zo lief. Nog een beetje bleekjes en trillerig stapte ik om half 10 uit het vliegtuig. En het eerste reclamebord op het vliegveld deed alles vergeten; ‘Smile, you’re in Kenya!’
In de aankomsthal stond Jackson op me te wachten met in zijn handen een bordje met mijn naam. De koffers werden in het busje gezet en we gingen op weg naar ‘huis’, de familie Wachira. De radio ging aan in het busje en Afrikaanse klanken klonken door het busje. Maar hier kwam snel verandering in toen er werd geswitched van radiozender. Opeen klonk ‘Islands in the stream’ van Dolly Parton in de auto. Ey! Ik was toch in Afrika?!?!
Rond 00.15 kwamen we aan bij het huis van Babu (spreek uit als: baboe) en Cucu (spreek uit als; Sjo sjo) Dit zijn de ouders van Jackson en worden door iedereen Babu en Cucu (opa en oma) genoemd. Babu bracht me naar mijn kamertje voor de komende tijd. Het is een piepklein kamertje waar de deur nog niet tot de helft opengaat omdat deze dan tegen het bed komt. De bagage hebben we dus maar via het bed de kamer binnen gebracht.
Deze avond heb ik ook kennis gemaakt met de thee van hier. Thee met verse geitenmelk en suiker. Vooral veel suiker! Niet vies, maar ook niet mijn favoriete drankje. Het doet me denken aan de thee die we vroeger kregen als we bij oma waren.
De volgende ochtend kreeg ik een rondleiding van de Steven, de broer van Jackson. De familie heeft naast het huis een groot stuk grond. Achter het huis staat een klein hutje waar de keuken zich bevindt. Deze keuken wordt gebruikt voor het bereiden van de maaltijden. Omdat er op vuur wordt gekookt wordt dit buiten gedaan zodat de rook niet zo zeer in het huis komt. De familie heeft een koe, twee geiten en wat kippen. En tot mijn verbazing zijn er twee wc’s! Een ‘gewone’ wc in het huis, en een buitenwc. Een gat in de grond met een huisje eromheen. Hmm…. Eerst binnen maar even proberen!
Vrijdag ben ik voor het eerst bij de kids in het weeshuis geweest. Toen ik binnenkwam waren de oudste kinderen naar school, dus alleen de kleintjes waren er. De armpjes werden al snel uitgestoken en handjes vastgehouden. De kleintjes zijn zo heerlijk ongedwongen, en totaal niet verlegen of bang.
Ik heb de kleurboeken en potloden uitgedeeld, en deze vielen in de smaak! De rest van de middag heb ik samen met de kleintjes gekleurd. Rond 5 uur kwamen de oudsten terug uit school. Er zijn in totaal 25 kinderen bij Upendo. Ik denk dat ik nog even tijd nodig heb om de namen te oefenen!
Op zaterdag en zondag zijn de kinderen naar de Wachira’s gekomen. Naast het huis ligt een grasveld met een schommel en een badmintonnet. Een heerlijke speelplek voor de kinderen. Zondag kwam er een bus schoolmeiden. Ze waren van een private secundary school. Jackson had de directrice geholpen toen deze een ongeluk had gehad. Als dank kwam zij nu met ‘haar’ meiden de kinderen van Upendo helpen. Ze hadden pakken maismeel en lekkers voor de kinderen bij zich. De Upendo kids hebben genoten van alle aandacht die ze kregen. De schoolmeiden hadden echter ook veel oog voor ons, Mzungu’s (blanken). Ik ben vergeten hoevaak ik op de foto moest of dat mijn hand werd vastgehouden. Bijzonder, maar wel vermoeiend hoor! De hele middag maar glimlachen.
Maandag ben ik naar een school geweest. Het was een primary school (basisschool) waar de kinderen van Upendo naar toe zullen gaan als het nieuwe huis klaar is. Jackson bracht me naar de directrice Cecilia en ging weer terug naar de bouw. Het was een geweldige ervaring. Cecilia vertelde me dat de school 240 kinderen had, verdeeld over 8 klassen. Toen ter sprake kwam dat ik Social worker ben, en dat ik ervaring heb met kinderen met een verstandelijke vertelde Cecilia me dat er op de school was een klas voor ‘special children’. In deze klas zaten kinderen die moeite hadden met leren. Ik vertelde dat ik had gewerkt op een speciaal onderwijs. Nu werd het pas echt interessant! Ik kon hier volgens Cecilia wel komen werken en hun vanalles leren. Ik zal er even over nadenken ;-)
Nieuwsgierig als ik was geworden vroeg ik of ik de ‘special kids’ mocht zien. Geen enkel probleem. We gingen naar hun klaslokaal. Het was een groot grijs lokaal met op de muur een geverfd schoolbord. Het dak van golfplaten sloot niet aan op de muren, waardoor het voor de kinderen fris kon zijn. In het midden van het lokaal zaten op houten ouderwetse schoolbankjes de special kids. De leraar vertelde me dat ze vooral praktische dingen geleerd krijgen zoals tanden poetsen, knoopjes dicht maken en veters strikken. Cecilia vertelde dat het voor veel ouders moeilijk ofzelfs onacceptabel is wanneer hun kind in het speciale klas hoort. Vaak wordt er geen toestemming gegeven. Ik vond het mooi om te zien dat er toch aandacht wordt gegeven aan deze kinderen.
Omdat mijn naam niet zo gemakkelijk is om te onthouden, hebben kinderen mijn naam omgedoopt tot ‘flower’. Wat makkelijker te onthouden en bovendien een leukere betekenis ;-)
Dan is er nu eindelijk een einde gekomen aan mijn verhaal. Ik hoop dat ik niet teveel lezers ben kwijt geraakt onderweg…. Veel indrukken in deze eerste dagen. Maar het zijn wel allemaal positieve indrukken. Ik voel me hier erg op mijn gemak, er wordt goed voor me gezorgd.
Voor nu heel veel liefs!!
Xx floor
Ps. Mijn keniaans nummer voor de die-hard fans: 07 16135494
Zo dan nu eindelijk een teken van leven vanuit een internetcafe in Kenia! Het heeft even geduurt omdat ik niet aan internet kon komen. Ik moet ervoor naar de stad en dat was nog even moeilijk te regelen. Maar niet getreurd, nu zal ik jullie alles proberen te vertellen hoe het hier is! Ga er maar even lekker voor zitten, want ik denk dat het een aardig verhaaltje gaat worden…
Donderdagnacht ben ik om 3 uur ’s morgens richting Schiphol vertrokken samen met pap mam en Joris. Helaas heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan van te voren. Op schiphol ben ik gaan inchecken en daarna hebben we nog een kopje koffie gedronken en boterham gegeten. Nu weet ik dat dit de laatste boterham met kaas is geweest voor 3 maanden… En toen kwam het onvermijdelijke moment van afscheid nemen met een traantje hier en daar. Met nog een laatste handkus naar mijn ‘achterblijvers’ moest ik dan toch echt door de douane. The adventure begins!!
De vlucht naar Londen verliep soepel. Het vliegveld in Londen is super groot. Je gaat met een soort metro naar de terminal van bestemming. Vanuit Londen ben ik in 8,5 uur naar Nairobi gevlogen. Onderweg werd ik vergezeld door een hele club Amerikanen op leeftijd. Ik zat gezellig naast 2 Amerikaanse Tante Betjes (ATB’ers), voorzien van een Disney sweater met de voltallige disney-cast. En natuurlijk kunnen de kruiswoordpuzzels niet ontbreken. De gemiste uurtjes slaap heb ik in het vliegtuig wel wat kunnen inhalen. Tegen het einde van de vlucht moesten we de immigratie en visum formulieren invullen. Door de turbulentie op dat moment was dat niet zo gemakkelijk. Mijn handschrift zag eruit als toen ik in groep 3 zat… Een ander nadeel is dat ik me niet zo heel erg lekker meer voelde. Ik voelde me zelfs weer als dat meisje uit groep 3, dat achter op de bank in de auto slingerend een ‘vakantieberg’ opging. Het eindresultaat hiervan was een aardig gevulde papieren zak… De twee ATB’ers bekommerden zich als twee omaatjes om me. Ach zo lief. Nog een beetje bleekjes en trillerig stapte ik om half 10 uit het vliegtuig. En het eerste reclamebord op het vliegveld deed alles vergeten; ‘Smile, you’re in Kenya!’
In de aankomsthal stond Jackson op me te wachten met in zijn handen een bordje met mijn naam. De koffers werden in het busje gezet en we gingen op weg naar ‘huis’, de familie Wachira. De radio ging aan in het busje en Afrikaanse klanken klonken door het busje. Maar hier kwam snel verandering in toen er werd geswitched van radiozender. Opeen klonk ‘Islands in the stream’ van Dolly Parton in de auto. Ey! Ik was toch in Afrika?!?!
Rond 00.15 kwamen we aan bij het huis van Babu (spreek uit als: baboe) en Cucu (spreek uit als; Sjo sjo) Dit zijn de ouders van Jackson en worden door iedereen Babu en Cucu (opa en oma) genoemd. Babu bracht me naar mijn kamertje voor de komende tijd. Het is een piepklein kamertje waar de deur nog niet tot de helft opengaat omdat deze dan tegen het bed komt. De bagage hebben we dus maar via het bed de kamer binnen gebracht.
Deze avond heb ik ook kennis gemaakt met de thee van hier. Thee met verse geitenmelk en suiker. Vooral veel suiker! Niet vies, maar ook niet mijn favoriete drankje. Het doet me denken aan de thee die we vroeger kregen als we bij oma waren.
De volgende ochtend kreeg ik een rondleiding van de Steven, de broer van Jackson. De familie heeft naast het huis een groot stuk grond. Achter het huis staat een klein hutje waar de keuken zich bevindt. Deze keuken wordt gebruikt voor het bereiden van de maaltijden. Omdat er op vuur wordt gekookt wordt dit buiten gedaan zodat de rook niet zo zeer in het huis komt. De familie heeft een koe, twee geiten en wat kippen. En tot mijn verbazing zijn er twee wc’s! Een ‘gewone’ wc in het huis, en een buitenwc. Een gat in de grond met een huisje eromheen. Hmm…. Eerst binnen maar even proberen!
Vrijdag ben ik voor het eerst bij de kids in het weeshuis geweest. Toen ik binnenkwam waren de oudste kinderen naar school, dus alleen de kleintjes waren er. De armpjes werden al snel uitgestoken en handjes vastgehouden. De kleintjes zijn zo heerlijk ongedwongen, en totaal niet verlegen of bang.
Ik heb de kleurboeken en potloden uitgedeeld, en deze vielen in de smaak! De rest van de middag heb ik samen met de kleintjes gekleurd. Rond 5 uur kwamen de oudsten terug uit school. Er zijn in totaal 25 kinderen bij Upendo. Ik denk dat ik nog even tijd nodig heb om de namen te oefenen!
Op zaterdag en zondag zijn de kinderen naar de Wachira’s gekomen. Naast het huis ligt een grasveld met een schommel en een badmintonnet. Een heerlijke speelplek voor de kinderen. Zondag kwam er een bus schoolmeiden. Ze waren van een private secundary school. Jackson had de directrice geholpen toen deze een ongeluk had gehad. Als dank kwam zij nu met ‘haar’ meiden de kinderen van Upendo helpen. Ze hadden pakken maismeel en lekkers voor de kinderen bij zich. De Upendo kids hebben genoten van alle aandacht die ze kregen. De schoolmeiden hadden echter ook veel oog voor ons, Mzungu’s (blanken). Ik ben vergeten hoevaak ik op de foto moest of dat mijn hand werd vastgehouden. Bijzonder, maar wel vermoeiend hoor! De hele middag maar glimlachen.
Maandag ben ik naar een school geweest. Het was een primary school (basisschool) waar de kinderen van Upendo naar toe zullen gaan als het nieuwe huis klaar is. Jackson bracht me naar de directrice Cecilia en ging weer terug naar de bouw. Het was een geweldige ervaring. Cecilia vertelde me dat de school 240 kinderen had, verdeeld over 8 klassen. Toen ter sprake kwam dat ik Social worker ben, en dat ik ervaring heb met kinderen met een verstandelijke vertelde Cecilia me dat er op de school was een klas voor ‘special children’. In deze klas zaten kinderen die moeite hadden met leren. Ik vertelde dat ik had gewerkt op een speciaal onderwijs. Nu werd het pas echt interessant! Ik kon hier volgens Cecilia wel komen werken en hun vanalles leren. Ik zal er even over nadenken ;-)
Nieuwsgierig als ik was geworden vroeg ik of ik de ‘special kids’ mocht zien. Geen enkel probleem. We gingen naar hun klaslokaal. Het was een groot grijs lokaal met op de muur een geverfd schoolbord. Het dak van golfplaten sloot niet aan op de muren, waardoor het voor de kinderen fris kon zijn. In het midden van het lokaal zaten op houten ouderwetse schoolbankjes de special kids. De leraar vertelde me dat ze vooral praktische dingen geleerd krijgen zoals tanden poetsen, knoopjes dicht maken en veters strikken. Cecilia vertelde dat het voor veel ouders moeilijk ofzelfs onacceptabel is wanneer hun kind in het speciale klas hoort. Vaak wordt er geen toestemming gegeven. Ik vond het mooi om te zien dat er toch aandacht wordt gegeven aan deze kinderen.
Omdat mijn naam niet zo gemakkelijk is om te onthouden, hebben kinderen mijn naam omgedoopt tot ‘flower’. Wat makkelijker te onthouden en bovendien een leukere betekenis ;-)
Dan is er nu eindelijk een einde gekomen aan mijn verhaal. Ik hoop dat ik niet teveel lezers ben kwijt geraakt onderweg…. Veel indrukken in deze eerste dagen. Maar het zijn wel allemaal positieve indrukken. Ik voel me hier erg op mijn gemak, er wordt goed voor me gezorgd.
Voor nu heel veel liefs!!
Xx floor
Ps. Mijn keniaans nummer voor de die-hard fans: 07 16135494
-
23 Februari 2010 - 12:08
Bart Demuelenaere:
Wauw floor, wat een indrukken allemaal. En zo te lezen is er nog heel wat werk te verzetten.
Het leven is daar iig heel anders dan hier!! Goed dat dit allemaal zo goed aansluit op wat jij hier ook doet. Ik denk dat je veel voor hen kunt betekenen.
Toi, toi, toi en tot het volgende verslag!!! -
23 Februari 2010 - 12:11
Tessa:
Hey flower!
Leuk om je verhaal te lezen, zie het zo voor me allemaal, geniet lekker van de kids en het land!
Liefs Tessa -
23 Februari 2010 - 12:17
Joris:
Hey sjat,
Det is inderdaad een flink verhaol mer erg leuk. Fijn det se dich op dien gemaak veuls en det dr good veur dich wurd gezurg, det duit mich uiteraard erg good.
gr.
xxx
joris -
23 Februari 2010 - 12:32
Dionne:
Wooow wat een verhoal....Heal veul plezeer en geneet der vanne!!!
Kus Dionne -
23 Februari 2010 - 13:57
Loes (senzo):
hi floor!
wat te gek allemaal!
geniet ervan want dit is onbetwist een wereld ervaring!
dikke kus loes -
23 Februari 2010 - 14:41
Marloes:
Hey meadje!
Sjiek verhaol man! Join the club mit 07 nummers! Noe nog effe verangere desse op die waarbenjij.nu auch in Kenia zits en neet in Deetere ;)
Bevult het wear auch ein bietje dao? Het klinkt in eeder geval es ein top avontuur!
Noe efkes het netnummer van Kenia opzeuke om dich te spammen ;)
Kus! -
23 Februari 2010 - 14:52
Jeroen-Wim-Thea:
Ha die Flora en......
Gelokkig is alles good mit dich en bos se good aangekomme. Fijn det se dich zoa op dien gemaak veuls.Voal plezeer mit de kenjer.
Groetjes oet Deetere!
en eine dikke! -
23 Februari 2010 - 15:32
Paul En Pety:
Hoi Floor,
Je bent ons als lezers niet kwijtgeraakt onderweg. We hopen nog veel van je te horen.
Veel plezier en voldoening in het Keniaanse.
P&P -
23 Februari 2010 - 15:40
Bart:
heej floor,
wat een verhoal:P, maar bun toch blieve hange! fijn detse good bus aangekomme en detse ut doa waal leuk hubs zo te leaze:)! veul plezeer en ig w8 tot ut volgende verslaag:P
Groetjes Bart
-
23 Februari 2010 - 15:53
Lotte:
Vakantieberg :D Sant Feliu the best ;) Haha...
Ben benuujd noa dien foto's!!
Xxx Lotte -
23 Februari 2010 - 16:14
Fam BauClaes:
Heej Bloempje,
fijn dat alles naar wens gaat. Wij hebben genoten van je prachtige verhaal en hopen spoedig op meer ;)
Geniet met volle teugen!!! Een hele dikke kus en knuffel van Hans & Maria, Yara, Arthuur en Freya. -
23 Februari 2010 - 16:16
Bertien:
WAUW!!!!!!
Klinkt echt helemaal super allemaal!!!
Ik wacht vol spanning af naar je nieuwe bericht!!!!
greetz! -
23 Februari 2010 - 16:39
Joos En Simone:
Ha Floortje!
Wat klinkt dat super sjiek zeg! En wat een indrukken lijkt me...
We zijn wel heel benieuwd naar je foto's ook! Maar dat zal niet al te gemakkelijk zijn met het internet daar. Geniet er van en blijf ons vooral op de hoogte houden (ja, ook de kost-verhalen en over de oma'tjes willen we graag alles lezen :D )
Liefs,
Joos en Simone -
23 Februari 2010 - 19:12
Krista:
Hey Floor,
Wat een prachtig verhaal... Ik kan me helemaal voorstellen hoe die kinderen reageren en hoe dat is... Geniet maar lekker van de mooie ervaringen!!! Ben benieuwd naar de foto's... Keep on smiling you're in Kenia ;)
xx -
23 Februari 2010 - 20:00
Hans En Jessie:
Hai Flower,
Leuk verslag van "die Omaatjes", en geweldig dat je zo goed ontvangen bent. Wij hopen dat je daar een leuke tijd zult hebben. We zien je volgende verslag met veel nieuwsgierigheid tegemoet, misschien met wat foto's.
Groetjes, Hans en Jessie -
23 Februari 2010 - 20:51
Belinda:
Good get van dich te höre, Bleumpke.
Sjiek dat het dich bevilt en das ste zoa betrokke wurs in alles. Ich zau zegge, doog dien bes en tot sjnel ein nuuj verhoal. Veur mich moags ste zo'n verhoale blieve sjrieve den zeen ver een bietje bie dich.
knuffel Belinda -
23 Februari 2010 - 22:54
Fam. Claessen:
Ha die "Flower". Je zult de komende tijd veel power nodig hebben, dus noemen wij je "Flower Power". Mooi om je verhaal te lezen, en ach ja, een beetje kotsen in de ruimte doe je ook niet iedere dag. We wensen je vanuit Dieteren een geweldige tijd en fijn dat je zoveel al voor de kinderen kunt betekenen.
Veel liefs en groetjes.
Geert, Anita en de Poete. -
23 Februari 2010 - 23:07
Doris:
Flojo! Ich gluif neet des se veul laezers bus kwietgeraakt.. leuk verhaol om te laeze. Keep 'em coming! Bun noe al benuudj nao t vervolg.. -
24 Februari 2010 - 08:34
John En Lily:
Jambo Flower,
Geweldig wies tich alles besjrifs. Kenia ein bietje kènnende, zeen weer 't gans veur ôs.. Veural die heerlijke (ech deep-) zwarte kènjergezichskes mit groate oage en witte tènj. Waat ein verschil ès ste doa ès speciaal kèntj wurs geboare......
Weer kieke oet noa dien vervolg-verhoale!!!
-
24 Februari 2010 - 11:16
Charley:
Hey meis!
En dan durfden ze op de SPH te zeggen dat verslagen schrijven niet je sterkste kant was...?? hihi
Ik vind het super knap en bijzonder dat je deze uitdaging bent aangegaan en hoop dan ook dat je de tijd van je leven hebt!!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal, xx char -
24 Februari 2010 - 16:02
Liet Hellebrekers:
Hoi Floor,
Wat leuk dat we jouw avonturen kunnen volgen. Je maakt er een vrolijk verhaal van,leuk om te lezen.
Nog even een tip, als je iets in je mond stopt wat je intuïtief tegenstaat,slik het niet af.In een papieren zak-
doek kun je het onge-merk laten verdwijnen Het lichaam geeft een signaal af en dat moet je niet negeren. Ik heb een paar keer ervaren dat het echt zo werkt.
Als je eens op safari wil gaan is Masai Mara en Amboseli erg mooi.
We wensen je heel veel
succes en een fijne tijd in Kenia.
Hartelijke groeten van
Wim en Liet Hellebrekers
KWA HERI FLOWERTJE -
24 Februari 2010 - 17:44
Linda En Mark:
Hey Flower :D
Super om te lezen hoe je het daar hebt. heel speciaal. Geniet ervan en we blijven je volgen.
Liefs Mark en Linda -
24 Februari 2010 - 17:49
Frank En Andrea:
Ha Floor,
Wat super om te lezen dat je zo goed bent ontvangen en dat het bevalt! Geniet ervan en laat maar snel weer wat van je horen!
liefs, Frank en Andrea -
24 Februari 2010 - 18:43
Annette Vd Dorpstraa:
Haa Floortje!
Wat superleuk om je verhaal te lezen! Ik blijf je zeker volgen. Knuffel die kids maar lekker plat! Heel erg veel plezier!
Xx Annette -
24 Februari 2010 - 18:44
Krista En Bas:
Hee flowertje!
Bienoa utzelfde es flowow!! Woor auch leuk geweas! dien verhoal klink sjiek man, de foto's zeen sjoan! en det nog mer van un paar daag.. ben benuujd waat dich nog allemoal te wachte sjtuit!
xxx Krista en Bas -
24 Februari 2010 - 22:04
Fam BauClaes:
Heej Bloempje,
Wat een mooie foto's!!!!
Zo kunnen wij ook een kijkje nemen in Kenia...
Ga vooral zo door ;)
v l e k jes uit Someren
Hans & Maria, Yara, Arthuur en freya. -
25 Februari 2010 - 14:52
Marij En Koos:
Hello Flower,
Als ik je verslag zo lees dan is het een hele omschakeling van Dieteren naar Kenia.
Je zult zeker aan alles moeten wennen zoals o.a. de wc,maar dat zal na verloop van tijd niets meer uitmaken,alles went.
Wij wensen je heel veel plezier en blijven je verslagen en zeker de leuke foto's tegemoet zien.
Ik vind het prachtig wat je daar doet.
Groetjes uit Limbabwe, Marij Jacobs. -
25 Februari 2010 - 17:29
Loek:
Ben erg benieuwd naar je volgende verhaaltjes.
Groet, ook van Anneke en Gieke. -
25 Februari 2010 - 17:29
Loek:
Ben erg benieuwd naar je volgende verhaaltjes.
Groet, ook van Anneke en Gieke. -
25 Februari 2010 - 21:56
Anneke:
Ha floor,
Toch effe nog zegge
mooi verhaal en wauw wat een mooie foto's!
Bijzonder!
groetjes -
27 Februari 2010 - 11:17
Roos-wil@ziggo.nl:
Hallo Flower
Zo zullen wij je voortaan maar noemen.
Leuk verslag om te lezen.Ik ben nog niet zo goed op de mail maar wij willen je een fijne tijd daar toewensen.
Wat zeker zal lukken zo te zien en te lezen.Heel veel plezier en geniet er van.
Groetjes uit Dieteren
Roos en Wil. -
27 Februari 2010 - 13:02
Pastoor:
Hoi Floor, zo te lezen heb je al veel indrukken opgedaan. Het zal een geweldige tijd en ervaring zijn. Geniet ervan en veel succes. Hopelijk lezen we binnenkort meer over jouw'n avonturen. Ik heb veel waardering dat je als 'jongeling' dit avontuur bent aangegaan
Groetjes, pastoor -
27 Februari 2010 - 15:01
Marcel,Willemien,:
Hoi Floor,
Leuk verslag om te lezen.
Geniet van deze prachtige tijd.
Gr. Marcel-Willemien-Tim en Bart -
28 Februari 2010 - 11:03
Nelly Welters:
Hoi Floor (Flower),
Prachtig om te lezen wat je in het verre Kenia voor de meest hulpeloze kinderen kunt betekenen! Je verhaal komt heel erg overeen met wat ik lees bij een andere kennis van ons die momenteel in Uganda zit (werkt).
Net zoals Dennis bezig is van een puinhoop een leuk nestje te bouwen, zo bouw jij aan een betere toekomst voor deze kinderen! Chapeau!
Groetjes,
Nelly en Peter Welters -
05 Maart 2010 - 11:39
Laura:
Hey Flower :),
Heerlijk om te lezen...brengt me weer terug naar Upendo.
Geniet er van, met volle teugen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
